Rio!

De wereld heeft zoveel moois te bieden. Dat bleek maar weer eens toen we op een zondagmiddag in juli de laptop pakten om een retourtje Hongkong te boeken...en uiteindelijk de laptop dicht klapten met een retourtje Rio de Janeiro in de pocket. En zo vlogen we dus op 31 oktober jl. naar het bruisende Rio de Janeiro. Wanneer we de douane door zijn staat onze taxichauffeur met een bordje 'Neidi van Nistelrooij' te wachten. Na al die jaren nog nooit opgewacht met een dergelijk bordje dus ondanks incorrecte spelling een erg heugelijk moment. Samen met een Ierse backpacker met aandoenlijke flapoortjes rijden we Rio de Janeiro in. Blij zijn we als we, na een reis van 18 uur, onze kamer in ons hostel betreden. De volgende ochtend verkennen we het strand van Ipanema en het sjieke, decadente, stadsdeel Leblon. De panden stralen veel rijkdom uit en alle hekken voor de gebouwen doen mee veel denken aan Zuid -Afrika. Na een lekkere lunch met uitzicht op het meer Lagoa Rodrigo de Freitas brengen we de rest van de dag door bij ons zwembad bij het hostel. De volgende dag verkennen we per fiets de Copacobona. Wilco op een lichtblauw fietsje met kleine wielen, zeg maar modelletje vouwfiets. De vrouw heeft ons meer dan nadrukkelijk verzocht de fietsen aan de hand te houden en niet uit het oog te verliezen in verband met de vele diefstallen. Onze fietsen gaan dus vervolgens trouw mee van terrasje naar terrasje. Leuk is bovendien dat de grote weg welke parallel loopt aan het strand op zondag is afgesloten. Ook geen overbodige luxe aangezien op zondag half Rio lijkt uit te rukken voor een dagje strand. 's Avonds staat voetbal op het programma. Nu heb ik niets met voetbal...buitenspel is nog altijd hogere wiskunde voor mij en voor 90 minuten naar een paar mannentjes met een bal kijken heb ik niet voldoende zitvlees. Maar de Flamengos of beter gezegd de supporters van de Flamengos hebben me overtuigd. Ik zou direct een seizoenskaart nemen als ik in Rio zou wonen. Het liefst dan met een plaats IN het veld, zodat ik de supporters nog beter kan zien. Graag een plaats IN het veld, zodat ik van minuut 1 tot en met 90 kan genieten van het Braziliaanse volkje dat 90 minuten lang zingt, danst, de weef doet, trommelt en de wedstrijd intens beleefd. Voetbal zit hier in het bloed, mannen, vrouwen en kinderen (zelfs de allerkleinste die het woordje Flamengo nog niet eens uit kunnen spreken). Maar ook een plaatsje op de tribune is leuk…bovendien zitten de Flamengo's mogelijk niet op mijn voetbalkwaliteiten te wachten. Na de wedstrijd hebben we nog wat honger en kiezen we voor de makkelijke oplossing van de hamburgertent bij ons op de hoek: 'Bobs burger' genaamd. De vuurdoop vindt plaats met een toiletbezoekje bij deze tent. De smerige toiletjes zorgen er bijna voor dat we rechtsomkeer maken, maar de honger (en de gedachte 'Onze Bob kan geen toiletten schoonmaken, maar vast goede hamburgers bakken'), besluiten we dan toch een hamburger te bestellen. Terwijl Wilco onze burger bestelt, loopt er vrolijk een kakkerlak binnen. Terwijl we het beest aanstaren, blijft deze door het personeel volledig onopgemerkt (alsof het een vaste klant is die in de rij staat te dubben tussen een wopper met of zonder kaas). Terwijl we wachten op de burger genieten we van de vette raampjes en de avonturen van de kakkerlak die al 2x door een klant naar buiten is gezet. Waarschijnlijk is dit tentje voor de Braziliaanse smaakpolitie ook net een brug te ver. In de weken erna zien we tot onze schrik dat Bob's burger ook nog eens een keten betreft, alleen de Amazone is gelukkig beschermd tegen dit soort praktijken. Maandag 3 november gaan we met de metro naar Cristo Redentor, het Jezus beeld waar Rio de Janeiro om bekend staat. Het beeld van Christus de Verlosser staat op de top van de Corcovado berg en is daardoor vanuit alle hoeken en gaten te zien. Na dit prachtig uitzicht brengt het busje ons per abuis naar de Copacabana terug. Van de nood maar gelijk een deugd gemaakt en de dag afgesloten met enkele caprinias op de Copacabana. De volgende dag starten we in de metro vergezeld met 6 Belgen die die dag Jezus op de planning hebben staan. Wij gaan naar het centrum en bezoeken daar de nieuwe kathedraal Sint Sebastiaan van Rio de Janeiro, erg lelijk van buiten, maar door de lichtinval op de glas in lood ramen prachtig van binnen. Vervolgens gaan we naar de St Josephs kerk en bezoeken we de Nationale Bibliotheek (met 9 miljoen boeken!) en een heel leuk en mooi koffiehuis (Confeitaria Colombo) met hele lekkere clubsandwiches! Aanrader als je ooit naar Rio gaat. Na de lunch beklimmen we met een nieuwe lading energie de heuvels in het wijkje Santa Tareza. Dubieuze minder frisse straatjes worden afgewisseld met dure vila's. Iets wat mij inziens kenmerkend is voor Rio de Janeiro. Er is sprake van een grote ongelijkheid en dit soms op slechts honderden meters van elkaar. Vervolgens maken we een stop bij Escadaria Selarón. Dit is een aantal trappen bedekt met gekleurde tegels die Santa Teresa met de lager gelegen wijk Lapa verbinden. Snoop dogg heeft er ooit samen met Pharrel Williams het clipje voor Beautiful opgenomen (check http://www.youtube.com/watch?v=_FE194VN6c4). Het is een toeristische trekpleister en zo probeert ook een aardige, goedlachs, mannetje tegeltjes te verkopen als souvernis. Dat het geen natuurlijk verkoop talentje is, blijkt al snel wanneer hij de een naar de andere toerist aan biedt een foto te maken. Vrees dan ook dat hij die dag de trappen met een volle doos tegeltjes heeft verlaten. Rond vier uur nemen we de kabelbaan naar de top van de 396 meter hoge Suikerbroodberg. Genietend van een schitterend uitzicht over de stad en later een mooie zonsondergang sluiten we de dag af. De laatste dag in Rio staat de sloppenwijk, de favela Rocinha, op het programma. Dit was tot voor kort de grootste sloppenwijk van Zuid-Amerika. Deze favela is gebouwd op een helling die doorgaans te steil is voor reguliere bebouwing en het ironische is tevens dat deze favela grenst aan de meest exclusieve wijken van Rio. Net als de sloppenwijken in Zuid-Afrika betreft het hier eigen gemeenschapen met eigen scholen, supermarkten en mensen die werken in het centrum van Rio. Met een motor worden we naar het hoogste punt van de favela gebracht. 'Do you like fast?' vraagt mijn motormuis en terwijl ik 'NEE!' wil zeggen, wordt de gaspedaal nog een tandje verder ingedrukt. Terwijl ik hem fijn knijp (evenals mijn eigen ogen) rijden we naar boven. Aan de top wordt het spannende ritje beloond met een indrukwekkend uitzicht over Rio. De tour wordt afgesloten met een uitvoering door drie jongens uit de wijk die ons de dans Capoeira showen. Het is een Braziliaanse vecht-dans; indrukwekkend hoe ze in een hoog tempo dansen zonder elkaar blauwe ogen te veroorzaken. Onze laatste dag in Rio sluiten we af met een zonsondergang (ditmaal zonder zon) en een prachtig uitzicht op de tweelingberg.