Komisch Schiphol, Aeroflop en fietsen in Bangkok
Door: Heidi
Blijf op de hoogte en volg Heidi
29 Oktober 2012 | Thailand, Chiang Mai
Lekker schrijven
Hierbij weer een reis verslagje, want ik ben weer op reis! En nog veel belangrijker; omdat ik het schrijven heb gemist! Eigenlijk jammer dat ik met dit soort hobby's altijd wacht tot ik weer op reis ben want voor een beetje schrijfstof hoef je eigenlijk niet zo ver weg. Genieten kan ik van situaties waarbij een moeder in de AH druk bezig is met het terugleggen van de 'Bob de Bouwer' koekjes en de Danoontjes, terwijl de kleine bandiet vanuit het winkelwagentje alweer bezig is met het plegen van zijn volgende delict: het afpellen van een nog niet afgerekend Kindersuprise ei. Geweldig! Spijt had ik afgelopen voorjaar toen ik niets had vastgelegd over een weekje Rhodos met Sabine. De vierkante Russische vrouw, de Grieken in hun net iets te strakke broekies en Gooische vrouwen in ons Resort hebben Sabine en mij die week in ieder geval goed vermaakt.
I love Schiphol!
Vrijdagochtend brachten pap en mam mij naar Schiphol. Voor mijn doen ben ik 'uber' voorbereid: ik heb zelfs een bikini, een strandjurkje en een tandenborstel in mijn handbagage. Niet geheel onverstandig, aangezien de Russische maatschappij waar ik mee ga vliegen (Aeroflot...onthoud die naam!) een paar weken geleden nog de bagage van mijn collega en zijn vriendin heeft kwijt gemaakt. Blij ben ik als ik zie dat er geen rij is bij de incheckbalie; minder blij als dit blijkt te komen door een uur vertraging. Maar geen probleem, er is voor mij immers geen mooiere plek om mensen te kijken dan Schiphol. Mijn favoriete spotplek is zo'n hangplek bij de lopende band. De mevrouw die in die lopende band zit, heeft het maar druk met het op blijven dreunen van haar waarschuwing 'Mind your step'. Volgens mij ligt haar frequentie ook net een tandje te hoog... Tegen het einde van de lopende band is de gemiddelde passagier namelijk al doof geworden voor de waarschuwing van deze lieve, bezorgde, mevrouw, waardoor ze al pratende met hun medereisgenoten alsnog met koffer en al, volledig uit balans, de lopende band afrollen. Of ze rollen juist niet de band af, wat dan weer een komische stapel effect geeft met de mensen erachter. En daarom is het dus mijn favoriete spotplek! Na een uurtje leedvermaak (opvulling van het uurtje vertraging: bedankt Aeroflot), werd het tijd om te boarden. Na het boarden kom ik samen met mijn Russische vrienden terecht in een wachtruimte. Ik kies voor een van de vele tafels met stekkerdoosje, zodat ik mijn telefoon nog even met wat Nederlandse stroom op kan laden. Ondanks dat alle andere tafels met stekkerdoosjes nog leeg waren, komt er een net iets te dikke, toch ook wel een beetje naar zweet ruikende, Rus naast me zitten. Samen maken we gebruik van mijn dubbele stekkerdoosje; hoe romantisch kan het leven zijn :-) Mezelf nog afvragend wat mijn stekkerdoosje nu heeft onderscheiden van alle andere nog vrije stekkerdoosjes, loop ik het vliegtuig in. Een Russische steward heeft als taak het aantal passagiers te tellen met een prehistorische telapparaatje. Hardop tellende met het apparaatje in zijn handen, schuifelt hij voorbij alle rijen. De blik in zijn ogen spreekt boekdelen: 'Breng mij niet uit concentratie'. Tien minuten later en met het dubbele aantal zweetdruppels op zijn voorhoofd (minus 1 voor de persoon die hij vergeten was te tellen ;-)) komt hij opnieuw al tellende langs. Ik moet me inhouden hem niet te vragen naar zijn leeftijd...geloof niet dat hij een derde telronde zou overleven.
AerofloP
Door het tijdsverschil (en mijn hersencellen in de vakantiemodus), stap ik volledig relaxt uit het vliegtuig. De relaxtheid valt direct van me af wanneer ik besef dat mijn vlucht naar Bangkok moet zijn vertrokken toen ik, nog slapende, ergens boven Rusland in de lucht hing. Aangekomen in de 'transit zone', blijk ik niet de enige te zijn die zijn aansluitende Aeroflot vlucht heeft gemist. Er zijn nog 5 slachtoffers meer en volgens Aeroflot heeft dit te maken met de sneeuwval. Ik denk dus dat het al in geen honderd jaar meer heeft gesneeuwd in Moskou :-) Terwijl een chagrijnige Aeroplot mevrouw druk is met het omboeken van alle vluchten, stranden steeds meer mensen in deze 'transit zone'. Grappig om te zien hoe iedereen anders om de mededeling '24 uur wachten op nieuwe vlucht' reageert. Een Italiaanse mevrouw trekt de Aeroplot mevrouw bijna over de balie heen om duidelijk te maken dat ze het niet 'pronto' genoeg vindt. Maar bij een relaxte Kiwi (jongen uit Nieuw-Zeeland) die vol zit van de schoonheid van de vrouwen in Kiev, komt de boodschap '24 uur wachten' pas de derde keer bij hem binnen...waarna hij zijn verhaal weer even vrolijk verder vervolgd over de mooie vrouwen in Kiev waar hij een week van heeft mogen genieten. Als getraumatiseerden lotgenoten maken we plannen voor een dagje sightseeing in Moskou. Echter blijkt al snel dat we het hotel niet mogen gaan verlaten, omdat we geen visum hebben. Ook hier schakelen we als groep vrij snel in; een hotelbar met Wodka en een jacuzzi zal veel goed gaan maken, dromen we. Een uitleenschema voor mijn bikini zit dan ook in no-time in elkaar. Als we na 4 uur wachten nog altijd op de luchthaven staan, dringt het langzaam tot ons door dat we het allemaal iets te rooskleurig hebben ingezien (de Aeroflot mevrouw zegt namelijk bijna niets; dus dan vul je het zelf allemaal maar een beetje in...). Met ongeveer 50 mensen worden we naar de zij-ingang van een hotel gebracht. Omdat we allemaal geen visum hebben, komen we in de 'no visa zone' van een hotel terecht. Als een stelletje criminelen worden we naar een volgende wachtruimte geleid. Ik word als eerste omgeroepen met geen idee wat me te wachten staat. 'Alleen?' vraagt de Rus 'Ja' antwoord ik, alhoewel ik de neiging moet onderdrukken niet even misbruik te maken van de brede Canadees die ik in het groepje lotgenoten heb ontmoet. Ik word op een kamer gedropt bij een meisje uit Mongolië die eerder die dag al was gestrand in Moskou. Helaas kan ze nauwelijks Engels. Sterk uitgedacht van die Russen; communicatie binnen de groep zoveel mogelijk uitbannen. Voor je het weet lekt het uit naar de Amerikanen ;-) Niks jaccuzi, niks hotelbar; daar sta je dan, goed voorbereid, met je bikini in een sneeuwend Moskou! Uitgezonderd het eten en internetten, mogen we onze slaapkamer niet af. Het eten is ook een gebeurtenis op zich; nog net niet opgesteld in rijen van twee worden we iedere keer naar de eetzaal geleid. Ook weet ik die dag twee keer gebruik te van een van de twee felbegeerde internetcomputers (mam immers toch even laten weten dat ik in plaats van in een Thaise gevangenis in een Russische gevangenis terecht ben gekomen ;-)). Een Rus heeft het project 'beveiliging internethoekje' als taak toebedeeld gekregen; je wil natuurlijk niet hebben dat er geheime informatie het hotel wordt uitgesmokkeld naar een of andere geheime dienst. Heb nog even gedacht een foto van het geheel te maken, maar aangezien je voor het zingen van een liedje in de kerk in Moskou al gevangenisstraf krijgt, leek me dat geen verstandig idee (gevalletje Pussy riot). Sightseeing ontbreekt uiteraard ook niet. Dit doen mijn kamergenootje en ik door die ochtend de gordijnen van onze slaapkamer te openen en vol bewondering te kijken naar... een rode parkeergarage. Daar blijft het helaas bij, want de kozijnen hebben ze vakkundig dicht getimmerd. Spannend maken ze het die avond nog als we twee en een half uur voor vertrek moeten verzamelen, om daar vervolgens een uur later nog te staan... Ook dan breekt bij ons het zweet uit (bovenop het al aanwezige Russische zweet in het pand) :-) Uiteindelijk worden we opgehaald en gedropt in de bewoonde wereld die luchthaven heet. Schrijf het nu allemaal natuurlijk met enig sarcasme, maar het was echt zo. Gelukkig hadden we een erg leuke groep en hebben we erg lol gehad om de kleine baldadige acties die we durfden te plegen (stiekem weg lopen tijdens het eten, roldeur pakken in plaats van gewone deur etc --> kon die Russische ploeg daar niet waarderen). Samen met de Canadees en een meisje uit Tsjechië ga ik op zoek naar de gate voor de vlucht naar Bangkok. Met de Canadees is het erg gezellig, met de Tsjechische heb ik het eigenlijk tijdens de eerste cruciale minuut al verpest toen ik vroeg of ze uit Polen kwam (en de 24 uur wachten hadden een negatieve uitwerking op haar humeur). Om 08.00 uur in de ochtend komen we aan in Bangkok en ben ik in staat de grond te kussen! Voor het eerst in mijn leven klap ik dan ook erg enthousiast mee, wanneer de piloot van Aeroplot het toestel aan de grond zet (overigens klappen sowieso meer mensen dan normaal...geeft ook te denken ;-)). Wonder boven wonder ligt mijn bagage direct op de band klaar in Bangkok. Ben zo blij met dit feit, dat ik zo weer een vlucht van Aeroplot zou boeken ;-) Grapje natuurlijk, wat mij betreft mag de koude douche / gouden eikel (zal in Rusland wel 'de bedorven kaviaar' heten ofzo naar Aeroflot!!!
Fietsen in Bangkok
Samen met de Canadees neem ik een taxi naar Bangkok en waag ik me in de middag aan een georganiseerde fietstocht. Tijdens de eerste meters val ik al bijna van mijn fiets, waarbij ik de gids zie kijken van: 'Wat heb ik nou weer aan mijn fiets hangen?'. Bridget Jones in actie. Tijdens de fietstocht worden we niet alleen door de kleine, drukke, chaotische straatjes van Bangkok geleid, maar ook door de wat meer afgelegen gebieden waar de groenten worden verbouwd. Een van onze reisleiders, een Belg (zo'n zoete) vertelt vol enthousiasme over zijn leven in Thailand. Grappig want hij is de tweede Belg die ik ooit op reis tegen ben gekomen. In mijn beleving zijn onze Zuiderburen niet zo'n reislustig volkje en zijn ze erg verknocht aan de eigen pintjes. Er zit een leuk Nederlands stel uit Deventer bij me in de groep. Ook een Nederlands homostel, waarvoor een Thai 'aloe vera creme' voor zijn kale hoofd heeft proberen te verkopen. Welkom in Thailand! Naast leuke Nederlanders hebben we ook een oudere Engelsman in de groep die grapt dat hij bezig is met zijn 'gap year'. Hij heeft altijd in de muziekindustrie gewerkt en zijn eigen opnamestudios gehad. Jammer dat ik dit soort mensen altijd tegen kom als ze net gepensioneerd zijn. Zo breek ik natuurlijk nooit door. Na afloop drink ik samen met de Nederlanders nog een cocktail op de 25e verdieping van een ronddraaiend hotel. Een uurtje later neem ik de tuktuk om moe maar voldaan terug naar mijn hotel te gaan. Super dagje!
Vanochtend naar Chiang Mai gevlogen om hier morgen te gaan fietsen met een Thaise jongen die ik hier vorig heb ontmoet. Het is hier leuk!
Liefs Heidi
PS: mocht je na dit verhaal toch nog ooit een vlucht bij Aeroflot willen boeken, neem dat een boek mee van David Sedaris. Echt lachen! Dan kunnen ze zelfs in een staat van isolement in Rusland die lach niet van je gezicht af krijgen :-)
Hierbij weer een reis verslagje, want ik ben weer op reis! En nog veel belangrijker; omdat ik het schrijven heb gemist! Eigenlijk jammer dat ik met dit soort hobby's altijd wacht tot ik weer op reis ben want voor een beetje schrijfstof hoef je eigenlijk niet zo ver weg. Genieten kan ik van situaties waarbij een moeder in de AH druk bezig is met het terugleggen van de 'Bob de Bouwer' koekjes en de Danoontjes, terwijl de kleine bandiet vanuit het winkelwagentje alweer bezig is met het plegen van zijn volgende delict: het afpellen van een nog niet afgerekend Kindersuprise ei. Geweldig! Spijt had ik afgelopen voorjaar toen ik niets had vastgelegd over een weekje Rhodos met Sabine. De vierkante Russische vrouw, de Grieken in hun net iets te strakke broekies en Gooische vrouwen in ons Resort hebben Sabine en mij die week in ieder geval goed vermaakt.
I love Schiphol!
Vrijdagochtend brachten pap en mam mij naar Schiphol. Voor mijn doen ben ik 'uber' voorbereid: ik heb zelfs een bikini, een strandjurkje en een tandenborstel in mijn handbagage. Niet geheel onverstandig, aangezien de Russische maatschappij waar ik mee ga vliegen (Aeroflot...onthoud die naam!) een paar weken geleden nog de bagage van mijn collega en zijn vriendin heeft kwijt gemaakt. Blij ben ik als ik zie dat er geen rij is bij de incheckbalie; minder blij als dit blijkt te komen door een uur vertraging. Maar geen probleem, er is voor mij immers geen mooiere plek om mensen te kijken dan Schiphol. Mijn favoriete spotplek is zo'n hangplek bij de lopende band. De mevrouw die in die lopende band zit, heeft het maar druk met het op blijven dreunen van haar waarschuwing 'Mind your step'. Volgens mij ligt haar frequentie ook net een tandje te hoog... Tegen het einde van de lopende band is de gemiddelde passagier namelijk al doof geworden voor de waarschuwing van deze lieve, bezorgde, mevrouw, waardoor ze al pratende met hun medereisgenoten alsnog met koffer en al, volledig uit balans, de lopende band afrollen. Of ze rollen juist niet de band af, wat dan weer een komische stapel effect geeft met de mensen erachter. En daarom is het dus mijn favoriete spotplek! Na een uurtje leedvermaak (opvulling van het uurtje vertraging: bedankt Aeroflot), werd het tijd om te boarden. Na het boarden kom ik samen met mijn Russische vrienden terecht in een wachtruimte. Ik kies voor een van de vele tafels met stekkerdoosje, zodat ik mijn telefoon nog even met wat Nederlandse stroom op kan laden. Ondanks dat alle andere tafels met stekkerdoosjes nog leeg waren, komt er een net iets te dikke, toch ook wel een beetje naar zweet ruikende, Rus naast me zitten. Samen maken we gebruik van mijn dubbele stekkerdoosje; hoe romantisch kan het leven zijn :-) Mezelf nog afvragend wat mijn stekkerdoosje nu heeft onderscheiden van alle andere nog vrije stekkerdoosjes, loop ik het vliegtuig in. Een Russische steward heeft als taak het aantal passagiers te tellen met een prehistorische telapparaatje. Hardop tellende met het apparaatje in zijn handen, schuifelt hij voorbij alle rijen. De blik in zijn ogen spreekt boekdelen: 'Breng mij niet uit concentratie'. Tien minuten later en met het dubbele aantal zweetdruppels op zijn voorhoofd (minus 1 voor de persoon die hij vergeten was te tellen ;-)) komt hij opnieuw al tellende langs. Ik moet me inhouden hem niet te vragen naar zijn leeftijd...geloof niet dat hij een derde telronde zou overleven.
AerofloP
Door het tijdsverschil (en mijn hersencellen in de vakantiemodus), stap ik volledig relaxt uit het vliegtuig. De relaxtheid valt direct van me af wanneer ik besef dat mijn vlucht naar Bangkok moet zijn vertrokken toen ik, nog slapende, ergens boven Rusland in de lucht hing. Aangekomen in de 'transit zone', blijk ik niet de enige te zijn die zijn aansluitende Aeroflot vlucht heeft gemist. Er zijn nog 5 slachtoffers meer en volgens Aeroflot heeft dit te maken met de sneeuwval. Ik denk dus dat het al in geen honderd jaar meer heeft gesneeuwd in Moskou :-) Terwijl een chagrijnige Aeroplot mevrouw druk is met het omboeken van alle vluchten, stranden steeds meer mensen in deze 'transit zone'. Grappig om te zien hoe iedereen anders om de mededeling '24 uur wachten op nieuwe vlucht' reageert. Een Italiaanse mevrouw trekt de Aeroplot mevrouw bijna over de balie heen om duidelijk te maken dat ze het niet 'pronto' genoeg vindt. Maar bij een relaxte Kiwi (jongen uit Nieuw-Zeeland) die vol zit van de schoonheid van de vrouwen in Kiev, komt de boodschap '24 uur wachten' pas de derde keer bij hem binnen...waarna hij zijn verhaal weer even vrolijk verder vervolgd over de mooie vrouwen in Kiev waar hij een week van heeft mogen genieten. Als getraumatiseerden lotgenoten maken we plannen voor een dagje sightseeing in Moskou. Echter blijkt al snel dat we het hotel niet mogen gaan verlaten, omdat we geen visum hebben. Ook hier schakelen we als groep vrij snel in; een hotelbar met Wodka en een jacuzzi zal veel goed gaan maken, dromen we. Een uitleenschema voor mijn bikini zit dan ook in no-time in elkaar. Als we na 4 uur wachten nog altijd op de luchthaven staan, dringt het langzaam tot ons door dat we het allemaal iets te rooskleurig hebben ingezien (de Aeroflot mevrouw zegt namelijk bijna niets; dus dan vul je het zelf allemaal maar een beetje in...). Met ongeveer 50 mensen worden we naar de zij-ingang van een hotel gebracht. Omdat we allemaal geen visum hebben, komen we in de 'no visa zone' van een hotel terecht. Als een stelletje criminelen worden we naar een volgende wachtruimte geleid. Ik word als eerste omgeroepen met geen idee wat me te wachten staat. 'Alleen?' vraagt de Rus 'Ja' antwoord ik, alhoewel ik de neiging moet onderdrukken niet even misbruik te maken van de brede Canadees die ik in het groepje lotgenoten heb ontmoet. Ik word op een kamer gedropt bij een meisje uit Mongolië die eerder die dag al was gestrand in Moskou. Helaas kan ze nauwelijks Engels. Sterk uitgedacht van die Russen; communicatie binnen de groep zoveel mogelijk uitbannen. Voor je het weet lekt het uit naar de Amerikanen ;-) Niks jaccuzi, niks hotelbar; daar sta je dan, goed voorbereid, met je bikini in een sneeuwend Moskou! Uitgezonderd het eten en internetten, mogen we onze slaapkamer niet af. Het eten is ook een gebeurtenis op zich; nog net niet opgesteld in rijen van twee worden we iedere keer naar de eetzaal geleid. Ook weet ik die dag twee keer gebruik te van een van de twee felbegeerde internetcomputers (mam immers toch even laten weten dat ik in plaats van in een Thaise gevangenis in een Russische gevangenis terecht ben gekomen ;-)). Een Rus heeft het project 'beveiliging internethoekje' als taak toebedeeld gekregen; je wil natuurlijk niet hebben dat er geheime informatie het hotel wordt uitgesmokkeld naar een of andere geheime dienst. Heb nog even gedacht een foto van het geheel te maken, maar aangezien je voor het zingen van een liedje in de kerk in Moskou al gevangenisstraf krijgt, leek me dat geen verstandig idee (gevalletje Pussy riot). Sightseeing ontbreekt uiteraard ook niet. Dit doen mijn kamergenootje en ik door die ochtend de gordijnen van onze slaapkamer te openen en vol bewondering te kijken naar... een rode parkeergarage. Daar blijft het helaas bij, want de kozijnen hebben ze vakkundig dicht getimmerd. Spannend maken ze het die avond nog als we twee en een half uur voor vertrek moeten verzamelen, om daar vervolgens een uur later nog te staan... Ook dan breekt bij ons het zweet uit (bovenop het al aanwezige Russische zweet in het pand) :-) Uiteindelijk worden we opgehaald en gedropt in de bewoonde wereld die luchthaven heet. Schrijf het nu allemaal natuurlijk met enig sarcasme, maar het was echt zo. Gelukkig hadden we een erg leuke groep en hebben we erg lol gehad om de kleine baldadige acties die we durfden te plegen (stiekem weg lopen tijdens het eten, roldeur pakken in plaats van gewone deur etc --> kon die Russische ploeg daar niet waarderen). Samen met de Canadees en een meisje uit Tsjechië ga ik op zoek naar de gate voor de vlucht naar Bangkok. Met de Canadees is het erg gezellig, met de Tsjechische heb ik het eigenlijk tijdens de eerste cruciale minuut al verpest toen ik vroeg of ze uit Polen kwam (en de 24 uur wachten hadden een negatieve uitwerking op haar humeur). Om 08.00 uur in de ochtend komen we aan in Bangkok en ben ik in staat de grond te kussen! Voor het eerst in mijn leven klap ik dan ook erg enthousiast mee, wanneer de piloot van Aeroplot het toestel aan de grond zet (overigens klappen sowieso meer mensen dan normaal...geeft ook te denken ;-)). Wonder boven wonder ligt mijn bagage direct op de band klaar in Bangkok. Ben zo blij met dit feit, dat ik zo weer een vlucht van Aeroplot zou boeken ;-) Grapje natuurlijk, wat mij betreft mag de koude douche / gouden eikel (zal in Rusland wel 'de bedorven kaviaar' heten ofzo naar Aeroflot!!!
Fietsen in Bangkok
Samen met de Canadees neem ik een taxi naar Bangkok en waag ik me in de middag aan een georganiseerde fietstocht. Tijdens de eerste meters val ik al bijna van mijn fiets, waarbij ik de gids zie kijken van: 'Wat heb ik nou weer aan mijn fiets hangen?'. Bridget Jones in actie. Tijdens de fietstocht worden we niet alleen door de kleine, drukke, chaotische straatjes van Bangkok geleid, maar ook door de wat meer afgelegen gebieden waar de groenten worden verbouwd. Een van onze reisleiders, een Belg (zo'n zoete) vertelt vol enthousiasme over zijn leven in Thailand. Grappig want hij is de tweede Belg die ik ooit op reis tegen ben gekomen. In mijn beleving zijn onze Zuiderburen niet zo'n reislustig volkje en zijn ze erg verknocht aan de eigen pintjes. Er zit een leuk Nederlands stel uit Deventer bij me in de groep. Ook een Nederlands homostel, waarvoor een Thai 'aloe vera creme' voor zijn kale hoofd heeft proberen te verkopen. Welkom in Thailand! Naast leuke Nederlanders hebben we ook een oudere Engelsman in de groep die grapt dat hij bezig is met zijn 'gap year'. Hij heeft altijd in de muziekindustrie gewerkt en zijn eigen opnamestudios gehad. Jammer dat ik dit soort mensen altijd tegen kom als ze net gepensioneerd zijn. Zo breek ik natuurlijk nooit door. Na afloop drink ik samen met de Nederlanders nog een cocktail op de 25e verdieping van een ronddraaiend hotel. Een uurtje later neem ik de tuktuk om moe maar voldaan terug naar mijn hotel te gaan. Super dagje!
Vanochtend naar Chiang Mai gevlogen om hier morgen te gaan fietsen met een Thaise jongen die ik hier vorig heb ontmoet. Het is hier leuk!
Liefs Heidi
PS: mocht je na dit verhaal toch nog ooit een vlucht bij Aeroflot willen boeken, neem dat een boek mee van David Sedaris. Echt lachen! Dan kunnen ze zelfs in een staat van isolement in Rusland die lach niet van je gezicht af krijgen :-)
-
29 Oktober 2012 - 12:09
Olga:
Geweldig!! Je laat ons weer mee genieten! Hele fijne vakantie verder!
Groetjes,
Olga -
29 Oktober 2012 - 12:34
Hilde Van Lokven:
Haha wat lach ik me kapot! Gaat helemaal goedkomen met jou! -
29 Oktober 2012 - 12:43
Femke:
Geweldig geschreven, voor ons achterblijvers is dit wel leuk, maar heb wel met je te doen gehad hoor! Geniet van het fietsen en hopelijk voer je nu geen Bridget Jones-achtige capriolen uit dat je in een ravijn valt of zo. Want ik wil je wel weer heelhuids thuis zien:). Geniet ervan daar!
x Femke -
29 Oktober 2012 - 12:43
Femke:
Geweldig geschreven, voor ons achterblijvers is dit wel leuk, maar heb wel met je te doen gehad hoor! Geniet van het fietsen en hopelijk voer je nu geen Bridget Jones-achtige capriolen uit dat je in een ravijn valt of zo. Want ik wil je wel weer heelhuids thuis zien:). Geniet ervan daar!
x Femke -
29 Oktober 2012 - 12:46
Erik:
Wow !! wat een verhaal, nog veel fun in Thailand !!
mzl !!
EriK -
29 Oktober 2012 - 12:56
Ellen:
Hej Heidi,
Wat een verhaal, zeg... Ben je een dag in Moskou, zie je nog niets van Moskou..;-( Heb wel met je te doen... Hopelijk verloopt vanaf nu alles voorspoedig!!
In ieder geval nog veel plezier gewenst en geniet er maar lekker van!!
x Ellen
-
29 Oktober 2012 - 13:34
Anika:
Heerlijk verslag...!! Ik vraag me alleen af waar je de knappe, brede Canadees onderweg verloren bent... ;-) Geniet van je vakantie, Snee! X -
29 Oktober 2012 - 14:44
Angela:
Wat leuk om weer verhalen te lezen en ook erg leuk dat we weer op de hoogte blijven.
Hopelijk heb je meer geluk de verdere reis, meis heel veel plezier en geniet er maar lekker van. We horen de verhalen wel als je weer terug bent.
Liefs Angela -
29 Oktober 2012 - 15:09
Karin:
Weer een leuk verhaal om te lezen! Hoe lang blijf je eigenlijk daar??
Iig heel veel plezier!
Groetjes
karin -
29 Oktober 2012 - 17:07
Henk En Natasja :
Hoi heidi,
Weer allemaal super smakelijk en vermakelijk.....en tsjongejonge....wat ben ik blij dat we voor onze trip naar Bangkok met Malaysian hebben geboekt...pfffffeww!!
Geniet van Chiang mai en het lekkere weer.
Grtz Henk en Natas
-
29 Oktober 2012 - 20:09
Mariska:
Hey Heidi, geweldig om te lezen, ik ben nu al weer verslaafd aan je columns!! Ik zeg: Daphne Dekkers, eat your heart out! Veel plezier daar! Groetjes, Mariska -
29 Oktober 2012 - 22:29
Hanan Spierings:
Hi Heidi, erg leuk je verhaal te lezen. ( ik denk als je terug bent in Nederland misschien moet nadenken om schrijfster te worden). Wat een beleving met de Russen, ongekend!
Liefs Hanan -
30 Oktober 2012 - 18:33
Dinie:
Hee, wat een verrassing weer" leuke "verhalen van jou te lezen. Dank je dat ik weer mag mee genieten.
Een hele fijne vakantie en heelhuids terug. x -
31 Oktober 2012 - 17:10
Ellie En Ria:
Hoi Heidi,
Wat een verrassing dat je weer verslag doet! Je maakt er weer een dolle boel van. Pas je goed op jezelf, zodat we nog lang kunnen genieten van je verhalen. Fijne vakantie!!
Ellie en Ria -
05 November 2012 - 18:04
Wilma:
Hai Heidi. Het was weer genieten om een verslagje van je reis te lezen. Ik verheug me akweer op je volgende verslag. Maak er een geweldige tijd van. Succes met het fietsen!
Groetjes,
Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
