Karaoke, Hells Angel, Mountainbiken en zip line

Karaoke is hip (...in Thailand)
Na mijn reisverslagje op het net te hebben geknald, maak ik die avond kennis met twee Duitse meiden in het hostel. Zij hebben helaas al gegeten, maar ik krijg van hen wel een Duits restaurantje als tip. De meiden zijn zo behulpzaam (ze geven me zelfs hun reisbijbel 'de Lonely Planet' mee) dat ik me besef dat nu het wel erg ongepast zou zijn om van een aanbevolen Duitse bratwurst af te zien. Bovendien ben je in Thailand en daar hoort dan uiteraard het eten van een bratwurst bij ;-) Kortom met mijn Duitse Lonely Planet in de hand (en een mondelinge toelichting in drievoud in mijn hoofd), vertrek ik richting centrum om op zoek te gaan naar 'Die Alm'. Na een kwartier te hebben rondgelopen en de Lonely Planet van alle kanten te hebben bekeken, besluit ik de moed op te geven. Ik kan die Alm niet vinden en besluit te gaan voor een Mexicaan in de hoop dat mijn Duitse kamergenootjes dat een goed alternatief vinden. Bovendien heeft deze Mexicaan net als het Duitse restaurantje ‘Free Wifi’ op de menukaart staan, dus wat wil je nog meer? Tijdens het eten van mijn burrito, word ik aangesproken door een Zwitser. Na het eten drinken we samen wat en blijkt er in het Mexicaanse restaurant een Karaoke avond op het programma te staan. Alhoewel het in Nederland volgens mij nooit veel verder is gekomen dan een goedbedoelde poging van, hoe kan het ook anders, ‘de TROS’ is karaoke in Thailand nog altijd erg hip. Optredens van Whitney Houston, Shakira en Brittney Spears (idd niet zomaar B-artiesten) worden vol overgave door onze Thaise amateurs (althans ik hoop dat het amateurs waren) gepresenteerd. Het klinkt voor geen meter, maar het zelfvertrouwen spat van de optredens af en de voltallige familie van de kandidaten is aanwezig om dit nog eens even kracht bij te zetten. Dit alles geeft dan toch weer een komisch effect; met name tijdens de niet geheel zuivere uithalen. Wanneer vervolgens ook Bob Marley de revue passeert, besluiten de Zwitser en ik dat het nu echt mooi geweest is. Van sommige muziek kan je gewoon beter afblijven... Moe en voldaan val ik, terug aangekomen in het hostel, helaas niet in slaap. Mijn stapelbed onderbuurvrouw blijkt helaas erg te snurken.

Fietsen met Hells Angel Thai
Die ochtend word ik door Nooh opgehaald, om een dagje door Chiang Mai te gaan fietsen. Ik heb hem vorig jaar ontmoet in Thailand en nu heeft hij zijn eigen fietstourbedrijfje. Beetje spannend vind ik het allemaal wel. Nooh is zeg maar niet een standaard Thai…maar meer eentje van het soort ‘Hells Angel Thai’. Mijn intuitie zegt dat Nooh wel te vertrouwen is, maar zijn tatoeages, lange staart en piercings (meer dan ik schoenen heb), roepen toch wat vooroordelen bij me op. Bovendien heeft hij me voor de vakantie een berichtje in het Thais gestuurd. Na dit berichtje door de ‘google translate’ te hebben gegooid kon ik er het volgende uit opmaken:
‘We eindigen de dag met een hemels visioen van de heilige en de meevaller van het geld, maar zwerven rond de heilige lichaam.’
Tja, dat kun je op 100 en 1 manieren uitleggen...hij zal het vast over een paar tempels hebben. Ik besluit er gewoon positief in te (s)t(r)appen. Bovendien heb ik nog nooit kwaad gehoord over een Hells Angel op…een fiets. Achterop zijn scooter, met zijn lange haar wapperend in mijn gezicht gezicht (tja :-)) rijden we naar zijn kantoortje. Vanuit daar beginnen we de fietstour die ik samen met Nooh en Big Boy ga maken. We fietsen langs markten, tempels, watervallen, rijstvelden en hebben een lunch in een schoolkantine van een Thaise school. Leuke manier om Thailand van een minder toeristische manier te benaderen. Na afloop van de tour merk ik dat het slaaptekort van de afgelopen dagen me een beetje begint op te breken en besluit ik die avond vroeg te gaan slapen. Dit keer geslaagde poging want alleen een Frans meisje en ik slapen nog op onze kamer (oftewel mevrouw Snurk is vertrokken :-)).

Mountainbiked schitteren op filmset
Die dag staat er een downhill mountainbike tour op het programma. We worden opgepikt bij het hostel en krijgen uitleg over het programma van de dag. Tevens worden we van volledige bescherming voorzien, dus verlaat ik met een charmante helm, elleboog- en kniebescherming het pand. Ook proberen de commerciële Thaien ons een bril aan te smeren, maar daar zie ik vanaf. Een van de gidsen heeft namelijk een zeer donkere zonnebril dus als die Men in Black met zijn bril niets mag zien mag ik zonder bril ook vast niets zien. Een Australisch stel, een Duitser, een Fransman en een Engelsman zitten bij me in de groep. Er zijn verschillende routes varieerend van gemakkelijk (1) tot moeilijk (3). De eerste afdaling doen we gezamenlijk, zodat de gidsen onze rijkunsten een beetje kunnen beoordelen. Men in Black blijkt mijn gids te zijn en vanaf de eerste minuut loopt het niet helemaal lekker tussen ons. Ik weet dat ik een hoog Bridget Jones gehalte heb, maar blijkbaar had hij dat al beoordeeld voordat ik ook maar 1 stap op mijn mountainbike had gezet. Na 1 minuut valt dat ook al het oordeel voor mij: ‘jij gaat route 1 doen’. De Engelsman moet erg lachen om de situatie waarbij ik bij iedere trap word gecorrigeerd en hij zonder enige beoordeling route 3 mag gaan doen. Samen met een Duitser (de twee kneusjes) en onze gids ‘Men in Black’ beginnen we aan route 1. Bij iedere steen worden we gewaarschuwd door het woordje ‘Frog’ en bij iedere pauze zegt hij ‘No rush’ om er vervolgens na een seconde als een speer vandoor te gaan. Voor mijn reisverslagje maak ik wat aantekeningen tijdens de rit en net op het moment dat ik de steekwoorden ‘men in black en ik geen vrienden’ op schrijf, vraagt mister men in black himself aan mij wat ik op schrijf….uhhh. Op een gegeven moment komen route 3 en 1 samen waarbij we worden ingehaald door de Engelsman en de Fransman. De Fransman, waarschijnlijk overdonderd door onze aanwezigheid, raakt uit balans en komt ten val. Mijn groepsgenoot de Duitser merkt droog op ‘En daarom heb ik dus voor route 1 gekozen’. Aan het einde van de route rijden we, niet geheel volgens plan, door de filmset van een Thaise film. ‘s Avonds heb ik afgesproken met Nooh en een Duits stelletje een hapje te gaan eten in de stad en tevens een locale Thaise kroeg op te zoeken.

Slingeren als een aap door de jungle
Op donderdag heb ik een zipline tour geboekt in de jungle vlak bij Chiang Mai. Vastgeketend aan touwen slinger je dan als het ware als een aap door de jungle. Ik ben ingedeeld bij een groep met 8 Chinezen. Na de Aeroflop ervaring ben ik al lang blij dat het geen acht Russen zijn… Bovendien weegt een gemiddeld Chineesje minder als de gemiddelde Rus, wat weer een gerustellend gevoel geeft als je aan zo'n touw slingert. Er zitten twee erg leuke Chinese meiden bij me in de groep waarmee ik erg veel lol heb. Onder andere om het erg vreemde personeel. Waarschijnlijk word je vanzelf een beetje raar als je iedere dag al een aap door de jungle slingert…

Na de zipline tour was ik een beetje in een dipje geraakt. Mijn Frans kamergenootje was namelijk van het type ‘zweverige spirituele backpacker’ die vooral op zoek is naar zichzelf en daarvoor heel slaap, yoga en andere vormen van meditatie nodig had. Terwijl zij vol passie kon vertellen over het yogastandje wat ze die dag weer op de cursus had geleerd, durfde ik niet te vertellen hoe verschrikkelijk ik vorig jaar mijn trainingskampweekje yoga vond. En als je dan maar 1 kamergenootje hebt dan wordt het tijd voor verandering! Tijd voor eilandhoppen in het zuiden!

Heb er inmiddels al een weekje Zuiden op zitten en is echt super; nog beter als de eerste week! To be continued…

Liefs vanuit een zonnig Koh Phi Phi

PS: Mam, wil je me de volgende keer na het skypen laten weten dat ik mijn koptelefoon weer af mag zetten. Zit hier nu al een uur te typen met een koptelefoon op mijn hoofd en iedereen kijkt me aan van ‘Waarom typt dat meisje met een MC-donalds headsetje op?’ Misschien tijdens de zipline tour toch enige schade opgelopen...