Van Cowboygirls naar citygirls

Donderdag 3 oktober 2013
Die ochtend starten we met een ritje door Zion Natiol Park. Dit park is in verband met de government shutdown ook gesloten, maar omdat er een doorgaande weg doorheen ligt, blijft deze weg wel geopend. Zo krijgen we toch iets mee van dit mooie natuurpark. Tijdens dit ritje blijkt onze linker voorband wat slap te zijn. Een aardige meneer bij een benzinestation wordt door ons omgedoopt tot 'held van de dag' wanneer hij alle vier de banden van een beetje lucht voorziet. Wanneer we hem vragen naar leuke uitjes in de omgeving, geeft hij ons de tip van het Coral Pink Sand Dunes State Park. Dit is een park met zandduinen naast rode zandstenen rotsen; zeg maar 'de Bedafse bergen' van Utah. Erg mooi. Na de zandduinen zijn we door gereden naar het dorpje Hildale wat bijna geheel bevolkt wordt door een polygamisten-sekte. Zij geloven erin dat de man minstens drie vrouwen nodig heeft om later in de hemel in de hoogste regionen terecht te komen. Vrouwen worden dan ook op jonge leeftijd door hun vaders uitgehuwelijkt. Apart is dat we bijna alleen maar jonge vrouwen en meisjes op straat hebben zien lopen; allemaal gekleed in lange jurken met hun haren in een vlecht. Visualiseer er een huifkar bij en het plaatje van een dorpje een paar eeuwen terug in de tijd is compleet. Mannen en oudere vrouwen waren nergens te bekennen. Omdat we beide best onder de indruk waren van wat we hadden gezien in het dorpje zijn we 's avonds eens gaan surfen op het web. Volgend artikel is best schokkend:
http://www.elsevier.nl/Algemeen/nieuws/2006/8/Verenigde-Staten-Vunzig-theocratietje-ELSEVIER089044W/
Na het indrukwekkende Hildale zijn we verder gereden naar de volgende tip van de locals: het Snow Canyon State park. Dit was een gebergte van witte en roodkleurige rotsen, afgewisseld door lava resten en zandduinen. Onze auto 'Chevie' heeft er zin in die dag en we besluiten koers te zetten richting Las Vegas!

Vrijdag 4 oktober 2013
We ontwaken in het levendige Las Vegas! Wat een wereld; niets is er te gek. Een groter contrast na de onze dagen in cowboyland hadden we niet kunnen creëren. We doen die dag enkele highlights aan zoals de Bellagio fonteinen die meegaan op de muziek, het zoeken van leeuwen bij het MGM grand hotel (...niet gevonden; de leeuwen waren sinds een jaar weg) en The Venetian hotel. Dit laatste is een hotel waarin ze het Italiaanse Venetië hebben nagebouwd (...maar natuurlijk met een Amerikaans tintje: de gondels waren van gordels voorzien :-)). Uiteraard wagen we ook een gokje en nemen we vol enthousiasme plaats aan de roulette tafel. De croupier heeft het vanaf dat moment erg druk met ons amateurtjes te corrigeren: 'minimale inzet 10 dollar in dat vakje', 'niet op het rekje hangen', 'muntjes niet in handen houden', 'dames niet meer inzetten', 'muntjes niet in die vakjes leggen', 'nogmaals niet op rekje hangen', 'minimale inzet OOK in dat vakje 10 dollar' en tot slot '...wat zei ik nou dames: muntjes niet in handen, maar op tafel!!!'. Tot het grote genoegen van de croupier, die dus zichtbaar niet blij was met ons amateurtjes, druipen we vijf minuten later, 40 dollar lichter, maar twee lachbuien rijker alweer af bij de roulette tafel. Om ons verlies te verdrinken besluiten we vervolgens een kroeg op te zoeken dus nemen we een taxi. De taxi blijkt voorzien te zijn van sensoren die een bij het nadere van objecten het geluid produceren van een harde scheet. Gezien de niet al te beste rijkunsten van de chauffeur zitten we dus gedurende vijf minuten in een taxi die klinkt alsof er continu windjes worden gelaten. We belanden in de Cayote Ugly Bar wat een groot feest blijkt te zijn. Best foute kroeg; halfnaakte meiden dansend op de bar, BH's die door de hele kroeg hangen en foute muziek. Maar kostelijk vermaak! We hebben lol met een groep Ierse jongens die in Vegas zijn voor het vrijgezellenfeest van een van de jongens. Met hun grappige dansmoves maken ze het beeld in de toch al foute kroeg compleet.

Zaterdag 5 oktober 2013
Vol adrenaline staan we die ochtend op, want we gaan de lucht in! We hebben namelijk een helikoptervlucht boven de Grand Canyon op het programma. Met veel moeite met de uitspraak roept de piloot 'Petronella' en 'Gerarda' om voor de vlucht en even later nemen we samen met nog twee stelletjes plaats in de helicopters. Vermaakt met goede achtergrondmuziek (...onze piloot bleek verborgen DJ-talenten te hebben) genieten we van het geweldige uitzicht boven de immense Grand Canyon. Na de vlucht worden we, geheel onverwacht, met een limo terug gebracht naar ons hotel. Leuke verrassing die het plaatje van Las Vegas compleet maakt. We besluiten de dag met wat relaxuurtjes aan het zwembad; het leven in Vegas is zwaar :-).

Zondag 6 oktober 2013
Het oorspronkelijke plan om Death Valley, Yosemite en Sequoia te bezoeken, moeten we helaas skippen in verband met de nog altijd aanwezige shutdown. We besluiten daarom om die dag direct door te crossen naar San Francisco. Rond negen uur 's avonds rijden we San Francisco binnen via een minder fris buurtje (lees: achterstandswijk). Zwervers, hangjongeren, joelende sirenes en opgepimpte auto's die trillen op de oorverdovende muziek vormen het straatbeeld tijdens dat donkere ritje. Sensatie is er ook voor ons als een, al maffende, bestuurder van een Amerikaanse bak door rood rijdt en zo bijna onze Chevie raakt. Met enige vaart rolt de auto vervolgens verder de heuvel af en koerst hij recht op een winkel af. Wonder boven wonder komt de Amerikaanse bak tijdig tot stilstand en komt de man er waarschijnlijk achter dat hij niet op zijn kussen, maar op zijn stuur ligt te maffen...

Maandag 7 oktober 2013
Na een lange nacht zien we San Francisco voor het eerst bij daglicht. Plan voor die dag is om fietsen te huren en te gaan fietsen over de Golden Gate Bridge...inderdaad plan. De combinatie van het zien van de steile heuvels in combinatie met uitgroei van onze nep blonde lokken, moet er die dag toe hebben geleid dat we geheel onschuldig bij een kapper naar binnen zijn gezogen. Op eenzelfde onverklaarbare manier zaten we enkele uren daarvoor ook al bij een schoonheidsspecialiste voor onze wenkbrauwen en nagels. Laten we het houden op een gevalletje overmacht; net als de shutdown :-) Bovendien valt dit uitje wel onder de categorie 'mengen met locals'; we kunnen nu zeggen dat we het echte San Francisco hebben gezien. Kortom de transformatie van Cowboygirls naar Citygrils gaat ons moeiteloos af :-)

Dinsdag 8 oktober 2013
Het übertoeristische, maar oh zo makkelijke 'Hop on hop off' staat die dag op het programma. Terwijl Ellen vol enthousiasme 'off hopt' bij de zeeleeuwen bij Pier 39, kan Heidi niet wachten om weer 'on te hoppen' en de stinkbeestjes weer uit te zwaaien ;-) Na de leeuwtjes koersen we verder richting de indrukwekkende 'Golden Gate Bridge' waar we een kleine wandeling over maken. Vervolgens hoppen we steeds minder 'off' dus begint de buschauffeur een praatje met ons te maken. 'Heb je broers in Nederland?' vraagt hij, waarop Ellen enthousiast reageert 'Yes, one. A big one.'...de man moet hierna zo hard lachen dat we nog steeds het vermoeden hebben dat er iets anders werd gevraagd!?! Vervolgens adviseert hij ons de volgende stop echt 'off te hoppen', want dat zou de moeite waard zijn (of hij wilde van ons af ;-)). We belanden in een erg bijzonder hippie straatje met veel Tatoo shops, hippie kleedjes, wierook, en vooral veel jing, jang en peace. Enthousiast lopen we een sieradenwinkeltje binnen, met de bedoeling iets voor de moeders te scoren...wanneer het aanbod alleen piercings voor de navel en tong blijkt te zijn, lijkt ons het winkeltje toch iets minder geschikt voor onze mama's. Na onze ogen uit te hebben gekeken in het hippiestraatje belanden we vervolgens spontaan tussen tien stakende klusjesmannen van een ziekenhuis. In ruil voor wat pakkende stakingskreten en het zwaaien met hun stakingsbordjes, wijzen zij ons vervolgens de weg naar de Coloured Lady's (gekleurde huisjes bekend uit het serie full house). De 'hop on hop off' dropt ons vervolgens bij Union Square om te shoppen, de stop bij Chinatown laten we vervolgens zitten in de veronderstelling dat we het verschil tussen de spleetoogjes in het Chinatown van SF met het Chinatown van NYC toch niet zien. Inmiddels nadert het einde van de dag en zitten we nog alleen met de buschauffeur, genaamd David, in de hop on hop off bus. Hij blijkt wel in voor een lolletje en voelt zich de koning te rijk met twee meiden in zijn bus. Terwijl hij liedjes voor ons zingt door zijn microfoon, enthousiast zijn visitekaartje uit deelt en vraagt wanneer we hem op komen zoeken, regelt Ellen een huwelijk tussen mij en de chauffeur...tijd weer heel snel off te hoppen :-)

Woensdag 9 oktober 2013
Zon, zee, strand...vanuit San Francisco beginnen we die dag aan de kustroute Highway 1. Omdat het een behoorlijke rit is naar Santa Barbara, slaan we die ochtend nog wat lekkere dingen in. Ons ogen vallen op een zakje met rood gekleurde beertjes; zijn vast lekkere winegums. Terwijl we genieten van mooie uitzichten, vuurtorens en zeeleeuwen, ontdekken we dat de gekleurde beertjes erg vieze snoepjes zijn met een erg sterke kaneelsmaak (denk aan de fire balls van vroeger). Als we een zwerver op ons pad treffen, geven we de snoepjes aan hem. Vol enthousiasme neemt hij de beren in handen...hopelijk heeft hij het zakje met beleid genuttigd anders vrezen wij dat zijn billen in brand hebben gestaan.

Donderdag 10 oktober 2013
Die ochtend worden we wakker in een zonnig Santa Barbara en spenderen we de rest van de dag op een ligbedje aan het zwembad. Ditmaal een buitenbad in plaats van een verwarmd binnenbad :-). Om 15.00 uur begint Ellen enthousiast met het versieren van mijn ligbedje...volgens Nederlandse tijd mag ik er op dat moment weer een jaartje bij tellen. Erg leuk! 's Avonds nemen we onze Chevie een avondje mee uit naar de plaatselijke drive inn bioscoop van Santa Barbara. Vol verwachting met een beeld van een voetbalveld vol Amerikaanse bakken in ons hoofd arriveren we op een veld met maar liefst 4 auto's... Maar het mag de pret niet drukken, met een zak M&M's en onze voetjes op het dashboard genieten we van weer een typisch Amerikaanse ervaring.

Vrijdag 11 oktober 2013
Wat een topstart van mijn verjaardag! Wakker worden in een versierde slaapkamer en vervolgens ontbijt met met pannenkoeken met kaarsjes! Grappig was dat er tevens drie obers van het restaurantje in koor 'happy birthday' zongen. Erg leuk allemaal. Vervolgens zijn we de Bush Bush ingereden om 1,5 uur paard te gaan rijden door de bergen. Bij aankomst screenen Ellen en ik de paarden nauwlettend en concluderen al snel wat volgens ons de twee vervelendste knollen zijn...'als we die twee maar niet krijgen' zeggen nog tegen elkaar. Ironisch genoeg krijgen wij vervolgens die twee vervelendste knollen van de ranch toebedeeld. Maar onze paardjes Ghost en Sue blijken best lief te zijn; te vroeg geoordeeld. We maken een tocht door de bergen en komen er 1,5 uur later weer zo stijf als een plank vanaf. In de middag shoppen we wat in Santa Barbara en eten we een hapje bij een goede Italiaan. Onderweg treffen we tevens een Engelse dronken pianist aan die geen piano kan spelen, maar wel op straat, vanachter zijn piano ‘Happy Birthday’ voor me zingt. Wanneer ik in het Italiaans restaurant een wijntje bestel, vraagt de ober me of ik al 21 ben...dat maakt je 33e verjaardag helemaal top! Einde avond belanden we in een kroeg die populairs blijkt te zijn bij de locals. Er is een band die live muziek maakt onder begeleiding van de diverse locals die op de tamboerijn muziek maken en alles uit de kast gooien wat betreft de danspasjes. Leuk tafereeltje om vanaf een afstandje te bekijken en te genieten van een 3e keer ‘Happy Birthday’ die dag.

Zaterdag 12 oktober 2013
Doopnamen...je hebt ze of je hebt ze niet. Ik heb ze en ben gezegend met een hele mond vol: 'Gerarda Anna Maria'...mijn roepnaam 'Heidi' komt hier dus op geen enkele manier in terug en dat levert met name tijdens het reizen al jaren geregeld komische tafereeltjes op. Allereerst is voor ieder Engelstalig sprekend persoon de uitspraak van 'Gerarda' een onmogelijke opgave...de 'G' is een dermate bottleneck dat alles wat erna zou moeten volgen ook automatisch sneuvelt. Maar het meest komische is nog altijd het ontbreken van het element 'Heidi' in mijn doopnamen. Ook die dag loop ik weer tegen het probleem van het ontbreken van 'Heidi' in mijn paspoort aan. Onze boeking heb ik gemaakt op de naam 'Heidi' maar dat valt voor de hotelmedewerker op geen enkele manier te matchen met Gerarda Anna Maria. Omdat dit niet de eerste keer is, krijg ik er ditmaal de slappe lach van, waardoor de medewerker helemaal het idee krijgt dat 'het zaakje stinkt'. Hij raakt helemaal van slag...ben je nou Heidi, Gerarda of Maria? Lotgenoot Petronella (lees: Ellen) lacht met me mee en legt de hotelmedewerker uit dat deze lachbui van mij nog wel even aan kan houden. Uiteindelijk krijg ik het uitgelegd en krijgen we de sleutel van onze kamer mee. Op naar het zwembad!

Zondag 13 oktober 2013
's Ochtends is het moment daar; we nemen afscheid van Chevie en vliegen terug naar Amsterdam. Bij het uitchecken van het hotel zegt de hotelbediende 'tot ziens Maria'... :-) Einde van een topvakantie! We zijn weer thuis.

Liefs Ellen en Heidi